احتمالاً تاکنون و در هنگام خرید کارتهای حافظه SD و microSD متوجه شده‌اید که برای معرفی و اعلام ویژگی‌های مختلف آن‌ها از واژه‌ها و نشانه‌های گوناگونی استفاده می‌شود. اگرچه این نشانه‌ها بعضاً گیج‌کننده هستند اما همچنان می‌توان با توجه به آن‌ها، بهترین کارت حافظه را برای دستگاه‌ها و گجت‌های هوشمند خریداری کرد.
در حال حاضر برای معرفی سرعت و میزان عملکرد کارتهای حافظه از کلاسهای کاری مختلفی استفاده می‌شود که هرکدام از آن‌ها بیانگر یک سری ویژگی خاص از این محصولات هستند. گوناگونی دستگاه‌های هوشمند، کارتهای حافظه و کلاسهای کاریِ بیانگر میزان سرعت و عملکرد آن‌ها، سبب شده است که این روزها انتخاب یک حافظه مناسب و سازگار با تمامی قابلیت‌های این دستگاه‌ها، کاری پیچیده و سخت باشد. اگرچه معمولاً در راهنمای استفاده از دستگاه‌های مختلف، به نام و کلاس کاری کارتهای حافظه سازگار با آن‌ها اشاره می‌شود، اما تجربه نشان داده که ممکن است بتوان با استفاده از دیگر کارت‌ها به عملکرد بهتری نیز دست پیدا کرد.
در این مطلب قصد داریم پس از بررسی واژه‌ها و کلاسهای کاری مختلفی که این روزها به انواع کارتهای حافظه اطلاق می‌شود به معرفی بهترین کارت‌هایی که هم اکنون می‌توانید برای دستگاه‌های مختلفی نظیر دوربین‌ها، گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، کنسول‌های بازی و... خریداری کنید بپردازیم.
نگاهی به کلاسهای کاری مختلف در کارتهای حافظه
بدون شک یکی از گیج‌کننده‌ترین ویژگی‌های کارتهای SD و microSD، علامت مربوط به کلاس سرعت آن‌ها است. این کلاس‌ها عموماً به منظور اعلام سرعت این کارتهای حافظه در هنگام ذخیره ویدیوها به کار گرفته می‌شوند. به عبارت دیگر می‌توان با توجه به آن‌ها از حداقل سرعت این محصولات در هنگام ذخیره‌سازی ویدیوها آگاهی پیدا کرد.
در هنگام ثبت عکس و یا ذخیره‌سازی اطلاعات بر روی کارتهای حافظه، ایجاد یک وقفه در هنگام نوشتن اطلاعات، اتفاق مهمی محسوب نمی‌شود. چرا که دوربین یا دستگاه در این حالت می‌تواند با مدیریت وقفه، کار نوشتن اطلاعات را از سر بگیرد. اما در طرف مقابل در هنگام ذخیره‌سازی ویدیوها، ایجاد این وقفه می‌تواند کار به ثبت رساندن آن‌ها را با مشکل روبرو کند.
ارسال ویدیوها برای ذخیره سازی بر روی کارتهای حافظه به صورت یک استریم و جریان اطلاعاتی صورت می‌گیرد و به همین دلیل ایجاد وقفه در هنگام نوشتن این اطلاعات می‌تواند به ماهیت آن‌ها آسیب وارد کند. به این معنی که برای ذخیره‌سازی ویدیوها بر روی کارتهای حافظه به یک فرآیند نوشتن اطلاعات بدون مزاحمت نیاز داریم. این موضوع سبب شده است که سرعت و کلاس کاری کارتهای حافظه در هنگام ذخیره‌سازی ویدیوها از اهمیت زیادی برخوردار باشد و این کلاس‌ها به صورت عمده به منظور معرفی قدرت این محصولات در هنگام ثبت ویدیوها به کار گرفته شوند.
از سوی دیگر بهبود وضوح سنسورهای دوربین به کار گرفته شده در دستگاه‌های مختلف و در نتیجه افزایش کیفیت ویدیوهای ثبت شده توسط آن‌ها، سبب شده است که این روزها برای استفاده از تمامی قابلیت‌های این دستگاه‌ها به کارتهای حافظه فوق سریع و در کلاسهای کاری جدیدی نیاز داشته باشیم.
به همین ترتیب یک کارت کلاس 10، سرعت 10 مگابایت بر ثانیه را در هنگام ذخیره سازی اطلاعات در دسترس قرار میدهد.
آشناترین نوع کلاسبندی کارتهای حافظه که هنوز هم در محصولات جدید مورد استفاده قرار می‌گیرد با اعداد صحیح همچون 4،2، 6 و 10 نشان داده می‌شود. این کلاسبندی که برای اولین بار در اواسط دهه 2000 میلادی معرفی شد حداقل سرعت کارتهای حافظه در هنگام نوشتن اطلاعات بدون آسیب رساندن به آن‌ها (به منظور ذخیره‌سازی ویدیوها) را نشان میدهد. به عنوان مثال یک کارت حافظه در کلاس 4، می‌تواند سرعت نوشتن اطلاعات در حدود 4 مگابایت بر ثانیه را فراهم آورد. به همین ترتیب یک کارت کلاس 10، سرعت 10 مگابایت بر ثانیه را در هنگام ذخیره سازی اطلاعات در دسترس قرار میدهد.
کلاسبندی دیگری که در حدفاصل سال‌های 2010 تا 2013 معرفی شد، سرعت کارتهای حافظه را با علامت‌هایی نظیر U1 و U3 به نمایش می‌گذاشت. کلاسهای U1 و U3 نشان می‌دهند که کارتهای حافظه به ترتیب دارای حداقل سرعت 10 و 30 مگابایت بر ثانیه در هنگام نوشتن اطلاعات هستند. کارتهای معرفی شده در این کلاسبندی همچنین از حافظههای با سرعت بالا یا UHS نیز بهره می‌برند.
افزایش وضوح و کیفیت فایل‌های ویدیویی سبب شد که در سال 2016، کلاسبندی جدیدی برای کارتهای حافظه معرفی شود تا بتواند سرعت بهتر و بالاتر آن‌ها در هنگام نوشتن اطلاعات را توصیف کند. علامت‌هایی نظیر V6، V10، V30، V60 و V90، کارتهای عرضه شده تحت این کلاسبندی را معرفی می‌کنند. همانطور که قابل پیش‌بینی بود عدد نمایش داده در کنار هر کلاس، سرعت تضمین شده آن کارت حافظه در هنگام نوشتن اطلاعات را نشان میدهد. این عدد حتی می‌تواند در مواقعی از حداکثر سرعت نوشتن آن کارت نیز کمتر باشد.
می‌توان هر 100X را معادل با 15 مگابایت بر ثانیه دانست و از این طریق به سرعت واقعی این کارتهای حافظه دست پیدا کرد.
گروهی از تولیدکنندکان کارتهای حافظه علاقه‌مند هستند سرعت محصولات خود را در قالب فرمتی دیگر با عنوان X-ratingگزارش کنند. بر روی این کارتهای حافظه نشان‌هایی همچون 400X دیده می‌شود که از سرعت درایوهای نوری در هنگام نوشتن اطلاعات برگرفته شده است. می‌توان هر 100X را معادل با 15 مگابایت بر ثانیه دانست و از این طریق به سرعت واقعی این کارتهای حافظه دست پیدا کرد. به طور مثال کارتی با نشان 400X می‌تواند سرعت نوشتن در حدود 60 مگابایت بر ثانیه را فراهم کند.
علاوه بر کلاسبندی های بالا، روش دیگری برای مشخص کردن سرعت کارتهای حافظه پس از قرارگیری در گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.
فارغ از قیمت تمام شده کمتر، دلایل فنی وجود دارد که نشان میدهد برای ذخیره‌سازی ویدیوهای با وضوح معمولی (به عنوان مثال در وضوح 640 در 480 پیکسلی) بهتر است از یک کارت کلاس 10 یا حتی 6 به جای یک کارت در کلاس V90 استفاده کرد. اما حتی یک کارت حافظه عرضه شده در کلاس V90 نیز اگر از یک برند معتبر تهیه شود بازهم می‌تواند برای ذخیره سازی ویدیوهای با کیفیت معمولی مورد استفاده قرار بگیرد.
اما آنچه که سبب شده است این روزها کاربران نتوانند به راحتی یک کارت حافظه مناسب برای دستگاه‌های مختلف خود خریداری کنند، استفاده همزمان از هر سه فرمت کلاسبندی بالا برای معرفی مشخصات این محصولات است. در حال حاضر مشاهده می‌شود که بسیاری از کارتهای حافظه موجود در بازار، دارای سه عنوان کلاس مختلف هستند. به عنوان مثال کارت حافظه توشیبا که در بالا می‌توانید تصویر آن را مشاهده کنید در کلاس کاری V30 معرفی شده است یعنی دارای سرعت نوشتن تضمین شده در حدود 30 مگابایت بر ثانیه است. در عین حال دیده می‌شود که نشان کلاس 10 نیز برای معرفی این کارت حافظه استفاده شده است. به این معنی که سرعت آن در هنگام نوشتن اطلاعات به حدود 10 مگابایت بر ثانیه می‌رسد!
بهترین کارت حافظه کدام است؟
با این حال می‌توان گفت که کلاس‌بندی‌‌های مختلف تنها با هدف کمک به مصرف کنندگان کارتهای حافظه طراحی شده‌اند. به این صورت که معمولاً در راهنمای استفاده از دستگاه‌های مختلف ذکر می‌شود که چه کلاسی از کارتهای حافظه قادر است بهینه‌ترین شرایط را برای آن‌ها تامین کند. در اصل این بهترین روشی است که می‌توان از کلاسبندی کارتهای حافظه استفاده کرد. مشکل از آن‌جایی آغاز می‌شود که کاربران اطلاعی از نوع کارت حافظه سازگار با دستگاه خود نداشته باشند. تحت این شرایط، ابتدا باید از تمامی ویژگی‌های این دستگاه آگاهی پیدا کرد و پس از آشنایی با کلاسهای کاری مختلف، نسبت به انتخاب یک کارت حافظه مناسب اقدام کرد.
از دیگر مزایای کلاسبندی کارتهای حافظه، صرفه جویی قابل توجه در هزینه خرید این محصولات است. بطور مثال استفاده از یک کارت حافظه کلاس V30 یا U3، در دستگاهی که تنها قادر است ویدیوها را با وضوح استاندارد و معمولی به ثبت برساند، اتلاف منابع مالی محسوب می‌شود. چرا که یک کارت حافظه کلاس 10 که قیمت بسیار کمتری دارد نیز می‌تواند نیازهای این دستگاه را برطرف کند. استفاده از کارتهای حافظه پرسرعت در یک دستگاه ارزان قیمت، مثل این است که برای یک اتومبیل قدیمی، بنزین با اکتان بالا و مرغوب تهیه کنیم.
تصویر زیر که از سوی SD Association (موسسه تنظیم این کلاسهای کاری) تهیه شده است می‌تواند راهنمای خوبی برای انتخاب و خرید یک کارت حافظه مناسب باشد. اگر از کارت حافظه‌ای که با دستگاه شما سازگاری داشته باشد آگاهی ندارید می‌توانید از ستون سمت راست این تصویر بهترین وضوح ویدیویی را که می‌تواند به ثبت برساند پیدا کرده و سپس با آگاهی از کلاس کاری مناسب، برای خرید ارزان قیمت‌ترین کارت پشتیبان اقدام کنید.
به عنوان مثال اگر دوربینی در اختیار دارید که قادر است در بهترین شرایط ویدیوها را با وضوح 4K و در نرخ 30 فریم بر ثانیه به ثبت برساند، یک کارت حافظه کلاس 10 یا V10، می‌تواند نیازهای آن را برآورده کند. یا اگر از یک دوربین ساده‌تر و ارزان قیمت استفاده می‌کنید که ویدیوها را در وضوح 1080p و با نرخ 30 فریم بر ثانیه ذخیره می‌کند، خرید یک کارت حافظه کلاس 6 یا V6، می‌تواند برای آن کافی باشد.
عیب راهنمای بالا این است که تنها برای نرخ فریم‌های پایین و در محدوده 30 تا 60 فریم بر ثانیه کاربرد دارد و قادر نیست اطلاعاتی در مورد کارت حافظه سازگار با دوربین‌های جدید که می‌توانند ویدیوها را با نرخ فریم بالا و در محدوده 120 فریم بر ثانیه به ثبت برسانند در اختیار قرار دهد.
بهترین کارت حافظه برای دوربین‌های با وضوح 4K یا 8K
همانطور که در بالا گفته شد بهترین روش برای خرید یک کارت حافظه مناسب، توجه به راهنمای استفاده از دستگاه‌های مختلف و مشخصات اعلام شده از سوی شرکت سازنده آن‌ها است. این موضوع می‌تواند کاربران را از خطر خرید یک کارت حافظه با سرعت پایین (و در نتیجه از دست دادن بخشی از قابلیت‌های دستگاه) و همچنین خرید یک کارت گران قیمت با قابلیت‌هایی بیش از مقدار نیاز، در امان بدارد.
اما دستگاه‌هایی وجود دارند که حتی در راهنمای استفاده از آن‌ها نیز نمی‌توان اطلاعاتی در مورد یک کارت حافظه سازگار پیدا کرد. متاسفانه در این حالت یک راهنمای جامع برای انتخاب و خرید کارت حافظه مناسب وجود ندارد و بهترین کار خرید یک کارت پرسرعت و فراتر از نیاز است. به عنوان مثال برای ثبت ویدیوهای با وضوح 4K و در نرخ 60 فریم بر ثانیه، خرید کارتهای در کلاسV30 یا U3 می‌تواند ایده خوبی باشد. همچنین می‌توان از کارتهای حافظه تولید شده در این کلاس‌ها برای ذخیره‌سازی ویدیوهای با وضوح Full HD و نرخ 240 فریم بر ثانیه استفاده کرد. برای مصارفی نظیر ضبط ویدیوهای 8K، ذخیره چند استریم به صورت همزمان و یا ثبت اطلاعات GPSنیز استفاده از حافظههای پرسرعت و در کلاس V60 یا V90 بهترین انتخاب محسوب می‌شود.
بهترین کارت حافظه برای دوربین‌های عکاسی
همانطور که گفتیم کلاسهای سرعت که در بالا به آن‌ها اشاره شد به عملکرد کارتهای حافظه در هنگام ذخیره‌سازی ویدیوها و هنگامی که مجاز به ایجاد وقفه در نوشتن اطلاعات نیستیم مربوط است. با وجود این، دوربین‌های دیجیتال مدرن و امروزی به گونه‌ای طراحی می‌شوند که چندان به سرعت کارتهای حافظه وابسته نباشند. این دوربین‌ها دارای یک حافظه داخلی و بافر هستند که می‌توانند از آن برای ذخیره‌سازی اولیه تصاویر استفاده کنند. به این ترتیب اگر وقفه‌ای در هنگام ذخیره‌سازی 40 تصویر بر روی کارت حافظه ایجاد شود، این دوربین‌ها می‌توانند با استفاده از این حافظه بافر از نابودی اطلاعات جلوگیری کنند. به این صورت که تصاویر تا رفع این وقفه بر روی این حافظه ذخیره‌سازی می‌شوند. به این ترتیب حتی کارتهای حافظه SD و microSD اقتصادی نیز می‌توانند در این دوربین‌ها عملکرد مناسبی را در اختیار عکاسان معمولی قرار دهند.
مشکل واقعی این دوربین‌ها هنگامی نمایان می‌شود که یک عکاس حرفه‌ای قصد داشته باشد توسط آن‌ها به صورت همزمان تصاویر زیادی را به ثبت برساند. حافظه بافر این دوربین‌ها معمولاً توسط 75 عکس پر می‌شود و در این حال امکان عکس‌برداری توسط آن‌ها متوقف شده تا این حافظه، ظرفیت خالی پیدا کند. گاهی از اوقات نرخ عکس‌برداری توسط این دوربین‌ها به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند تا بافر امکان انتقال تصاویر به کارت حافظه را بیابد. به همین دلیل این دسته از عکاسان باید به سرعت دقیق کارت حافظه‌ای که قصد خرید آن را دارند دقت کنند. کارتSanDisk Extreme Pro که تصویر آن در بالا قابل مشاهده است دارای سرعت نوشتن اطلاعات در حدود 95 مگابایت بر ثانیه است و به نظر می‌رسد برای این مصارف ایده‌آل باشد.
تست‌های عملی صورت گرفته از کارتهای حافظه نشان میدهد که معمولاً شرکت‌های سازنده، سرعت آن‌ها را با کمی اغراق گزارش کرده است و در هنگام ذخیره‌سازی اطلاعات امکان دست‌یابی به سرعت اسمی آن‌ها امکان پذیر نیست. با توجه به این موضوع باید همیشه سعی کرد یک کارت حافظه سریع‌تر از نیاز خریداری کرد.
آزمون عملی: عملکرد کارتهای SD در یک دوربین عکاسی
تنها تست‌های عملی است که نشان میدهد عملکرد کارتهای حافظه مختلف در یک دوربینDSLR چقدر با یکدیگر تفاوت دارند. به این منظور قصد داریم سرعت چهار مدل مختلف از کارتهای حافظه SanDisk را در دوربین Sony Alpha A7R II و در هنگام ذخیره 10 عکس خام (RAW) و JPEG اندازه‌گیری کنیم و با یکدیگر به مقایسه بگذاریم.
در این بررسی از یک کارت 256 گیگابایتی SanDisk Extreme، کارت جدید و 400 گیگابایتیSanDisk Ultra، کارت حافظه SanDisk Ultra با ظرفیت 32 گیگابایت که سه سال از اولین تولید آن می‌گذرد و همچنین یک کارت حافظه قدیمی 32 گیگابایتی که آن هم محصولی از شرکتSanDisk است استفاده کرده‌ایم. پیش از اینکه سرعت هرکدام از این چهار کارت در این بررسی اندازه‌گیری شود، اطلاعات درون آن‌ها توسط خود دوربین فرمت شده است.
نمودار زیر که مشخصات دقیق هرکدام از این چهار کارت را هم در خود جای داده، نشان میدهد که برای ذخیره‌سازی این 10 عکس که حجم هرکدام از آن‌ها به حدود 42 مگابایت می‌رسد به چه زمانی نیاز داریم. طبیعی است هرچه ابعاد نمودار مقابل هر کارت حافظه کوچکتر باشد برای ثبت و ذخیره‌سازی این تصاویر به مدت زمان کمتری نیاز بوده و سرعت آن نیز بیشتر است.
نمودار بالا به خوبی نشان میدهد که بین سرعت عملکرد دو کارت حافظه SanDisk Ultra و محصول قدیمی این شرکت تفاوت‌های نسبتاً زیادی وجود دارد. در حالی که هردو دارای ظرفیت 32 گیگابایت هستند اما تفاوت کلاسهای کاری سبب شده است که عملکرد بهتری را از کارتSanDisk Ultra شاهد باشیم. این بررسی همچنین نشان میدهد که تفاوت عملکرد کارت حافظه جدید و 400 گیگابایتی SanDisk Ultra نسبت به نسخه قدیمی‌تر و 32 گیگابایتی خود از زمین تا آسمان است.
این در حالی است که هر دو کارت در قالب یک سری از محصولات شرکت SanDisk روانه بازار شده‌اند. به نظر می‌رسد دلیل اصلی ایجاد چنین تفاوت عملکردی به ظرفیت بالاتر کارت 400 گیگابایتی مربوط می‌شود. ساختار کارتهای حافظه امروزی شباهت زیادی به حافظههای SSDدارد. در این نوع از درایوهای ذخیره اطلاعات، بخشی از ظرفیت به عنوان حافظه کش مورد استفاده قرار می‌گیرد تا امر نوشتن و خواندن اطلاعات در فرآیندهای بعدی سریع‌تر صورت بگیرد. این موضوع سبب می‌شود که از میان دو کارت حافظه هم نوع، کارتی که دارای ظرفیت بهتری است، سرعت و عملکرد مناسب‌تری نیز داشته باشد. هرچه حجم بیشتری از ظرفیت این کارت مورد استفاده قرار بگیرد فضای اختصاص داده شده به عنوان کش کوچکتر می‌شود و در نتیجه سرعت کارت نیز کاهش پیدا می‌کند.
با اینکه انتظار می‌رفت کارت حافظه 256 گیگابایتی SanDisk Extreme بتواند با اختلاف زیادی در این بررسی پیروز شود اما می‌بینیم که تفاوت عملکرد آن در قیاس با کارت 400 گیگابایتی SanDisk Ultra ناچیز است. این در حالی است که کارت SanDisk Extreme دارای سرعت نوشتن در حدود 90 مگابایت در ثانیه است و همچنین توسط شرکت سازنده دو کلاس سریع‌تر از کارت SanDisk Ultra علامت گذاری شده است.
به نظر می‌رسد برای توجیه عملکرد این دو کارت باید به مشخصات دوربین Sony Alpha R7 II که در این بررسی به عنوان دستگاه میزبان مورد استفاده قرار گرفته است نگاهی بیندازیم. این دوربین که در سال 2015 تولید شده از یک USB 2.0 همراه با یک حافظه بافر بزرگ بهره می‌برد و به همین دلیل در بهترین حالت می‌تواند اطلاعات را با سرعت 35 مگابایت بر ثانیه بر روی کارتهای حافظه بنویسد. با توجه به این موضوع می‌توان گفت که خرید یک کارت حافظه سریع و با سرعتی بیشتر از این مقدار برای استفاده بر روی این دوربین کاری بیهوده است.
بررسی بالا بیش از هرچیز نشان میدهد که دسترسی به سرعت بالای نوشتن و خواندن اطلاعات، تنها در گروی انتخاب یک کارت حافظه گران قیمت و پرسرعت نیست و دستگاه میزبان نیز در این داستان یک نقش اساسی را بازی می‌کند.
در یک بررسی دیگر، قصد داریم میزان سرعت این چهار کارت حافظه را در هنگام اتصال به لپ‌تاپ و انتقال یک فایل ویدیو به آن‌ها اندازه‌گیری کنیم. برای این کار قصد داریم یک ویدیوی 4K با حجم 6 گیگابایت را از طریق یک لپ‌تاپ و با استفاده از آداپتور SanDisk UHS-I به هرکدام از این کارت‌ها منتقل و سرعت آن‌ها در انجام این فرآیند را اندازه‌گیری کنیم. پیش از انجام این تست، تمامی این کارتهای حافظه با استفاده از این آداپتور USB فرمت شده‌اند. نتایج این بررسی را می‌توانید در نمودار زیر مشاهده کنید. هرچه ابعاد نمودار مقابل هر کارت کوچکتر باشد، آن کارت توانسته است اطلاعات را با سرعت بالاتری بر روی خود ذخیره کند.
نمودار بالا نشان میدهد که کارت حافظه SanDisk Extreme توانسته است مطابق با انتظارات بهترین عملکرد را از خود به نمایش بگذارد و این ویدیو را با سرعت در حدود 90 مگابایت بر ثانیه دریافت نماید. این سرعت همچنین در کارت 400 گیگابایتی SanDisk Ultra در حدود 40 مگابایت بر ثانیه بوده است. عملکرد دو کارت حافظه دیگر نیز همانطور که قابل مشاهده است بسیار کندتر بوده و می‌توان سرعت آن‌ها را در انجام این فرآیند در حدود 10 مگابایت بر ثانیه و حتی کمتر توصیف کرد.
به این ترتیب می‌توان گفت که انتخاب یک کارت حافظه سریع و گران قیمت بدون شک موجب افزایش سرعت انتقال اطلاعات از یک کامپیوتر به آن می‌شود. اما علاوه بر کارت حافظه، دستگاه‌های میزبان نیز می‌توانند حد این سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات را تعیین کنند. با توجه به این موضوع بهترین انتخاب در هنگام خرید کارت حافظه، کارتی می‌تواند باشد که سرعتی نزدیک به سرعت خواندن و نوشتن دستگاه میزبان دارد.
بهترین کارت حافظه برای گوشی یا تبلت اندرویدی
می‌توان گفت در هنگام خرید یک کارت حافظه برای گوشی‌ها و تبلت‌های اندرویدی، اهمیت کلاسبندی و میزان سرعت نوشتن اطلاعات بر روی آن‌ها کاهش پیدا می‌کند. اگرچه همچنان برای ذخیره‌سازی ویدیوها حداقل سرعت و برای ثبت تصاویر حداکثر سرعت نوشتن اطلاعات دارای اهمیت است، اما آنچه که سبب می‌شود یک کارت حافظه در هنگام اجرای برنامه‌ها و بازی‌ها دارای سرعت و عملکرد بهتری باشد، کلاسبندی دیگری موسوم به "کلاس عملکرد برنامه‌ای" است که با عناوین Class 1 (A1) و Class 2 (A2) شناخته می‌شود.
هرکدام از این دو کلاس کاری، حداقل سرعت نوشتن اطلاعات به صورت ترتیبی در حدود 10 مگابایت بر ثانیه را معرفی می‌کنند. در شاخصه مهم‌تر، دو مقدار عددی با عناوین حداقل سرعت نوشتن تصادفی و حداقل سرعت خواندن تصادفی توسط این دو کلاس گزارش می‌شود که عملکرد و سرعت آن‌ها در هنگام اجرای برنامه‌ها و بازی‌ها را نشان میدهد. این دو مقدار با واحدی به نام IOPS که مخفف عبارت (input/output operations per second) است اندازه‌گیری می‌شوند. با توجه به این پارامتر می‌توان گفت که یک کارت حافظه قادر است با چه سرعتی بیت‌های اطلاعات را بر روی قسمت‌های مختلف خود بنویسد یا بخواند.
برخلاف خواندن و نوشتن عکس‌ها و ویدیوها که به صورت ترتیبی صورت می‌گیرد، اطلاعات مربوط به برنامه‌ها و بازی‌ها بر روی قسمت‌های مختلفی از حافظه ذخیره می‌شود. به همین دلیل هرچه میزان IOPS در کارتهای حافظه بیشتر باشد، عملکرد و سرعت آن‌ها نیز بیشتر خواهد بود.
آزمون عملی: چرا کلاسهای کاری A1 و A2 اصولاً بی‌اهمیت هستند؟
در این بخش قصد داریم عملکرد چهار کارت حافظه مختلف را در هنگام استفاده از گوشی ال‌جیV40 ThinQ مورد بررسی قرار دهیم. این گوشی از تراشه اسنپدراگون 845 و سیستم عامل اندرویدOreo بهره می‌برد و بنچمارک AndroBench 5.01 قرار است عملکرد هرکدام از این چهار کارت را اندازه‌گیری و به ثبت برساند. برای این بررسی یک کارت حافظه SanDisk Ultra با ظرفیت 400 گیگابایت و در کلاس A1، کارت حافظه SanDisk Extreme با ظرفیت 256 گیگابایت و در کلاسA2 و دو کارت دیگر که مشخصات آن‌ها در نمودار‌های زیر آمده است استفاده کرده‌ایم. پیش از انجام این بررسی، هرکدام از این کارتهای حافظه از طریق خود گوشی فرمت شده‌اند.
نتایج این بررسی در دو نمودار زیر که به ترتیب مربوط به سرعت خواندن تصادفی و سرعت نوشتن تصادفی است نشان داده شده است. هرچه ابعاد نمودار مقابل هر کارت بزرگ‌تر باشد، دارای سرعتIOPS بالاتر و عملکرد بهتری است. در بخش اول و در بررسی صورت گرفته برای سرعت خواندن اطلاعات می‌توان گفت که عملکرد کارت SanDisk Ultra 400GB با کلاس کاری A1، در حدود 30 درصد سریع‌تر از دیگر کارتهای حافظه است.
نکته قابل توجه در این بررسی عملکرد دور از انتظار و کند کارت SanDisk Extreme است که در کلاس A2 تولید شده است. به نظر می‌رسد طبق توضیحاتی که در بخش دوربین مطرح شد محدودیت‌های سخت افزاری سبب شده است نتوان شاهد قدرت‌نمایی این کارت حافظه در سرعت خواندن تصادفی بود. با وجود این، در بخش اندازه‌گیری سرعت نوشتن تصادفی که دارای اهمیت بیشتری است، کارت حافظه SanDisk Extreme بهترین عملکرد را از خود نشان داده است.
بر روی کاغذ کارت SanDisk Extreme باید در سرعت نوشتن تصادفی چهار برابر سریع‌تر از کارتSanDisk Ultra باشد اما همانطور که در نتایج بالا مشهود است، دست‌یابی به بخش مهمی از این عملکرد امکان پذیر نیست. برای اینکه یک کارت پرسرعت در کلاس A2، بتواند تمامی توانایی خود را به نمایش بگذارد به دستگاه میزبانی نیاز دارد که قادر باشد از تمام توانایی‌های آن پشتیبانی کند. در حال حاضر هیچ گوشی یا تبلت اندرویدی وجود ندارد که قادر باشد از استانداردهای SD 5.01 که برای اولین بار در سال 2016 معرفی شد پشتیبانی کند. با معرفی این استاندارد بود که کلاسهای سرعت A1 و A2 در کارتهای حافظه به کار گرفته شدند.
تراشه اسنپدراگون 845 که در گوشی V40 ال‌جی و بخش مهمی از گوشی‌های مرغوب و بالارده امروزی یافت می‌شود در بهترین حالت از استاندارد SD 3.01 پشتیبانی می‌کند که در سال 2010 معرفی شد. این در حالی است که دو کلاس A1 و A2 برای اولین بار تحت استاندارد SD 5.01 معنا پیدا کردند. به این ترتیب می‌توان گفت که هم اکنون خرید کارتهای حافظه در دو کلاس A1 و A2برای استفاده در گوشی‌ها و تبلت‌های اندرویدی بی‌معنی است. چرا که محدودیت‌های سخت افزاری موجود در این دستگاه‌ها مانع از دسترسی به حداکثر توان و قدرت آن‌ها می‌شود.
با وجود این، به نظر می‌رسد اگر قصد داشته باشیم از دستگاه‌های اندرویدی برای اجرای برنامه‌ها و بازی‌های مختلفی استفاده کنیم، خرید یک کارت حافظه در کلاس A1، به دلیل اینکه دارای سرعت خواندن تصادفی بالایی است، انتخاب مناسبی باشد. علاوه بر این، می‌توان با استفاده از این کارت‌ها با سرعت بسیار خوبی، اطلاعات مختلف نظیر ویدیوها یا فایل‌های صوتی حجیم را به گوشی‌های هوشمند انتقال داد. همچنین به دلیل محدودیت‌های موجود در دستگاه‌های اندرویدی، به نظر می‌رسد اکنون خرید یک کارت در کلاس A2، اتلاف هزینه است.
در حال حاضر می‌توان گفت که معقولانه‌ترین کار برای کاربرانی که به فضای ذخیره‌سازی زیادی نیاز دارند، خرید دستگاه‌هایی است که دارای حافظه داخلی وسیعی هستند. پیاده سازی بنچمارکAndroBench بر روی حافظه داخلی و 64 گیگابایتی گوشی V40 نشان میدهد که سرعت خواندن تصادفی آن در حدود 15 برابر سریع‌تر از کارت SanDisk Extreme است. همچنین عملکرد این حافظه داخلی در بخش نوشتن تصادفی که دارای اهمیت بسیاری است، 9 برابر بهتر از این کارت گزارش می‌شود.
بهترین کارت حافظه برای کنسول بازی نینتندو سوئیچ
در راهنمای استفاده از نینتندو سوئیچ آمده است که برای اجرای بازی‌ها بر روی این کنسول، بهتر است از کارتهای حافظه UHS-I با "سرعت انتقال اطلاعات" در حدود 60 تا 95 مگابایت بر ثانیه استفاده شود. باید توجه داشت که کلاس UHS-I را نباید با کلاسهای سرعت U1 و U3 که دارای حداقل سرعت نوشتن اطلاعات در حدود 10 تا 30 مگابایت بر ثانیه هستند اشتباه گرفت. نینتندو همچنین اعلام کرده است که "هرچه سرعت انتقال اطلاعات (کارت حافظه) بالاتر باشد، گیم‌پلی بهتری بر روی کنسول نینتندو سوئیچ در دسترس خواهد بود."
به نظر می‌رسد این جمله نشان میدهد کارتهای حافظه سریع‌تر می‌توانند زمان بارگذاری کمتری را برای بازی‌های سنگین و با حجم بالا فراهم کنند. اگرچه بازی‌های سازگار با کنسول نینتندو سوئیچ معمولاً کمتر از 3 گیگابایت حجم دارند، اما بازی‌هایی نظیر NBA 2K19 نیز اخیراً عرضه شده‌اند که برای اجرا به ظرفیتی در حدود 32 گیگابایت نیاز دارند.
کارتهای با حافظه باس UHS-I، از مدهای کاری مختلفی در سرعت‌های 12.5، 25، 50 و 104 مگابایت بر ثانیه پشتیبانی می‌کنند، اما مشکل از جایی شروع می‌شود که مشخص نیست تراشهTegra X1 در کنسول سوئیچ از کدام‌یک از این مدهای کاری استفاده می‌کند. بررسی‌ها نشان میدهد که در اصل تفاوت چندانی در عملکرد کنسول سوئیچ در هنگام استفاده از کارت حافظه گران قیمت SanDisk Extreme با سرعت 160 مگابایت بر ثانیه و کارت دیگر این شرکت با سرعت 45 مگابایت بر ثانیه وجود ندارد.
براساس نتایج بدست آمده از این بررسی می‌توان گفت که در انتخاب یک کارت حافظه مناسب برای کنسول نینتندو سوئیچ، در وهله اول باید به ظرفیت آن توجه کرد و در وهله دوم، میزان سرعت آن در هنگام خواندن اطلاعات اهمیت پیدا می‌کند. معمولاً کارتهای حافظه قادر نیستند سرعت خواندن و نوشتن اطلاعاتی را که شرکت سازنده اعلام می‌کند فراهم کنند. به همین دلیل باید همیشه در هنگام خرید کارتهای حافظه، محصولی را خریداری کرد که کمی از آنچه نیاز داریم سریع‌تر باشد. به این ترتیب می‌توان از دسترسی به تمامی قابلیت‌های دستگاه‌های میزبان اطمینان حاصل کرد.
با توجه به اینکه قرار نیست توسط کنسول نینتندو سوئیچ ویدیویی بر روی کارتهای حافظه ذخیره شود کلاسهای کاری U و V که در بالا معرفی شدند در آن‌ها اهمیتی ندارد. علاوه بر این، به دلیل اینکه تراشه Tegra X1 نیز همچون اسنپدراگون 845 به استاندارد SD 3.01 محدود است، خرید کارتهای حافظه در کلاس A1 و A2 نیز به معنی اتلاف هزینه خواهد بود.
در حال حاضر کارت‌هایی با عنوان SanDisk Nintendo Switch در بازار یافت می‌شود که نینتندو از آن‌ها به عنوان کارتهای حافظه "رسمی" کنسول سوئیچ یاد می‌کند. این کارت‌ها دارای ظرفیت 128 گیگابایت و سرعت خواندن و نوشتن به ترتیب 100 و 90 مگابایت بر ثانیه هستند و همچنین می‌توان کلاسهای کاری U3 و V30 را هم بر روی آن‌ها دید. اما به جای خرید این کارت حافظه 35 دلاری، انتخاب‌های ارزان قیمت‌تری هم در بازار وجود دارد. به عنوان مثال کارت SanDisk Ultra با حفظ همین ظرفیت و سرعت خواندن اطلاعات، تنها 15 دلار قیمت دارد و به نظر می‌رسد بتواند عملکرد مشابه‌ای را بر روی این کنسول بازی فراهم کند.
آزمون عملی: عملکرد کارتهای حافظه در کنسول نینتندو سوئیچ
اما به جای اینکه با حدس و گمان در مورد عملکرد کارتهای حافظه مختلف در این کنسول صحبت کنیم بهتر است یک آزمایش عملی ترتیب دهیم و سپس به صورت مستند به بررسی نتایج بدست آمده بپردازیم. به این منظور بازی Doom با حجم 21 گیگابایت را بر روی هر چهار کارت حافظه‌ای که در تست‌های قبلی حضور داشته‌اند نصب و سپس با قراردادن آن‌ها در کنسول سوئیچ، سرعت بارگذاری سه مرحله مختلف از این بازی را اندازه‌گیری می‌کنیم. پیش از انجام این آزمایش برای هرکدام از این کارتهای حافظه نیز، یک‌بار کنسول نینتندو سوئیچ را از نو راه‌اندازی می‌کنیم تا از خالی شدن حافظههای داخلی آن مطمئن شویم.
نتایج این بررسی به صورت میانگین زمان موردنیاز برای بارگذاری این سه مرحله در نمودار زیر نشان داده است. طبیعتاً هرچه ابعاد نمودار مقابل هر کارت حافظه کوچکتر باشد آن کارت توانسته با سرعت بیشتری این سه مرحله را بارگذاری نماید و در نتیجه عملکرد بهتری را از خود به نمایش بگذارد.
با توجه به اینکه چهار کارت حافظه حاضر در این بررسی از طیف گوناگونی از محصولات موجود در بازار و از کلاسهای کاری مختلفی انتخاب شده‌اند، نتایج بدست آمده از این بررسی بسیار جالب به نظر می‌رسد. کنسول سوئیچ در هر چهار آزمایش صورت گرفته نتایج نسبتاً مشابه و یکسانی را از خود به نمایش گذاشته است. به این مفهوم که نوع، کلاس کاری و سرعت کارتهای حافظه در میزان عملکرد آن تاثیر چندانی ندارد.
به نظر می‌رسد سرعت بارگذاری مراحل بازی‌ها بیش از آنکه به سرعت خواندن اطلاعات در کارتهای حافظه مربوط باشد به پردازنده موجود در کنسول‌های بازی وابسته است. چرا که باید پیش از اجرای مراحل بازی، محتویات صوتی و بافت مختلف آن‌ها از حالت فشرده خارج شود.
بدون شک هرچه کارت حافظه سریع‌تری در اختیار داشته باشیم، با عملکرد بهتری در کنسول سوئیچ روبرو خواهیم بود. اما باید توجه داشت که با صرف هزینه بیشتر برای خرید این کارت‌ها، عملکرد این کنسول بازی به مقدار ناچیزی بهبود پیدا می‌کند و شاید از این نظر این ایده اقتصادی نباشد.
بهترین کارت حافظه برای دوربین‌های نظارتی یا دوربین خودرو
اگر یک دوربین نظارتی یا یک Dash Cam (دوربین داشبوردی) در اختیار دارید و قصد دارید یک کارت حافظه مناسب برای آن خریداری کنید باید به نکات متفاوتی نسبت به آنچه در بالا گفته شد توجه نمایید. می‌توان گفت که بزرگ‌ترین اشتباه در هنگام تهیه یک کارت حافظه برای این دستگاه‌ها، خرید کارتی است که با صرف کمترین قیمت، بیشترین ظرفیت حافظه را در دسترس قرار میدهد. کارتهای حافظه دارای یک طول عمر مفید و محدود هستند. اگرچه در هنگام استفاده از گوشی‌های هوشمند یا دوربین‌های عکاسی این طول عمر اهمیت زیادی ندارد، اما ماجرا در مورد دوربین‌های نظارتی یا دوربین‌های داشبوردی متفاوت است.
در گوشی‌های هوشمند، کنسول‌های بازی یا دوربین‌های عکاسی یک کارت حافظه تنها در هنگامی مورد استفاده قرار می‌گیرد که این دستگاه‌ها نیاز به ذخیره‌سازی یا خواندن اطلاعات خاصی داشته باشند. اما در دوربین‌های نظارتی یا دوربین‌هایی که در خودروها مورد استفاده قرار می‌گیرد در هر لحظه باید جریان عظیمی از اطلاعات بر روی کارتهای حافظه ذخیره شود. این موضوع سبب می‌شود که طول عمر کارت‌هایی که قرار است در این دستگاه‌ها به کار گرفته شود دارای اهمیت فراوانی باشد. یک کارت حافظه ساده ممکن است تنها برای چند ماه در این نوع از دوربین‌ها دوام بیاورد و خیلی زود آسیب ببیند.
اما در طی سال‌های اخیر رده دیگری از کارتهای حافظه با عنوان "High Endurance" در بازارهای جهانی در دسترس قرار گرفته‌اند که دارای طول عمر طولانی هستند و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند در محیط‌های کاری سخت و با شرایط نامناسب استحکام بالایی داشته باشند. یکی از معروف‌ترین این محصولات، کارت حافظه 32 گیگابایتی Transcend High Endurance است که می‌تواند در هنگام ثبت ویدیوهای با وضوح 1080p، طول عمری در حدود 6 هزار ساعت داشته باشد. طول عمر این دسته از کارتهای حافظه معمولاً با افزایش ظرفیت، بهبود پیدا می‌کند. به عنوان مثال نسخه 16 گیگابایتی از کارت Transcend High Endurance، تنها 3 هزار ساعت طول عمر دارد، اما این مقدار برای نسخه 64 گیگابایتی در حدود 12 هزار ساعت عنوان می‌شود.
شرکت Transcend اعلام کرده است که این طول عمر بالا به دلیل استفاده از تراشه‌های قدرتمندMLC NAND در این کارتهای حافظه ایجاد شده است. رقبای این شرکت نظیر SanDisk، نیز سعی دارند با استفاده از تراشه‌های 3D TLC، محصولات مشابه‌ای را روانه بازار کنند. SanDisk در حال حاضر کارتهای High Endurance جدیدی را با ظرفیت 64 گیگابایت عرضه می‌کند که دارای طول عمر در حدود 10 هزار ساعت هستند. نسخه 32 گیگابایتی از این کارتهای حافظه نیز طول عمر 5 هزار ساعته را در اختیار دارند.
به طور کل می‌توان گفت که بهترین کارت حافظه برای استفاده در دوربین‌های نظارتی یا دوربین‌های داشبوردی، کارتی است که کمپانی سازنده این دستگاه‌ها توصیه می‌کند. اما در صورتی که به هر دلیلی به این اطلاعات دسترسی ندارید بهتر است یکی از کارتهای حافظه High Enduranceموجود در بازار را تهیه کنید.
